Мы ў сад з табою выйшлі
З будзённасьці пустой.
Зірні на гэту вішню!
Убраная фатой,
Яна, як маладая,
Пад сонечным вянцом
Сягоньня выглядае
Вясёлым дзераўцом.
У радасных настроях,
Як дружкі, чарадой
Ігрушкі ў белых строях
Стаяць ля маладой.
I выслаўляюць сьлівы
Бяз слоў сьвяточны лад.
Сьпявае час шчасьлівы,
Цьвіце вясельны сад!
Ці чуеш, дарагая,
Як пчолкі загулі,
Як вецер нам іграе
Пяшчотна у гальлі?
Выходзь-жа на дарожку,
Вясеньні вальс кружы!
Так мала дзён харошых,
Дый тыя – міражы.
Па гэтым ня журыся,
Кружыся матыльком,
Я за табой, Марыся,
Вячорным сьветляком
Пад засьцей зазігцею
I яскай паляту.
Мы сьветлую надзею
Ня кінулі ў слату.
Мы павіншуем вішню,
I зложым хваласьпеў.
Ён пажадаць ня лішне,
Каб ураджай сасьпеў,
Каб скрозь плады віселі
Вясёлаю гурбой...
Між цьвету на вясельлі
Закружымся з табой.
1952
|
|
